Waar kom je vandaan en waar ga je heen

Door Joop Neven

Als je luistert naar alle berichten, die de laatste tijd de wereld in gestuurd worden, dan is er maar één conclusie mogelijk, wanorde, chaos, crisis. Landen dreigen failliet te gaan, met alle gevolgen van dien. We weten niet of we morgen ons brood betalen met een euro of met een neuro. De regeringen zijn niet meer in staat om maar enigszins leiding te geven in deze onoverzichtelijke situatie. De ene onheilsboodschap is nog niet teneinde of de volgende catastrofe staat al weer klaar. Niemand weet en definitieve oplossing. Met een verscheurd hart zie je mensen lijden. Zoals een Joodse man eens zei “ik heb zoveel meegemaakt, ik heb geen tranen meer”.

Maar één ding weet ik zeker, ondanks de wanorde, ligt de zegen voor de volkeren vast in God. Hij zal ze uit hun ballingschap brengen onder Zijn shalom.
En vanuit mijn verlangen denkt ik vaak, het wordt tijd voor een theocratische regering. De komst van Hem die de aarde zal rechtzetten. Gestoeld op liefde, gerechtigheid, vrede, geen afgunst, geen haat en vooral geen angst. Een wereld waar de mens geliefd is, en waar de mens een naam mag dragen. Dat zijn principes die nu ver te zoeken zijn. Soms zijn er nog lichtpuntjes te bespeuren en kom je van die ontroerende verhalen tegen. Mensen die oog hebben voor de ander. En dan denk ik aan een jonge vrouw, Etty Hillesum, die vrijwillig als Joodse vrouw naar Westerbork ging om bij haar mensen te zijn. Dan schrijft ze op 3 oktober 1942: “ ’s nachts als ik daar zo lag op mijn brits te midden van al die mensen hoorde ik sommige hardop dromen, anderen in stilte huilen. En die vrouwen en meisjes zeiden overdag: ik wil niet denken, ik wil niet voelen, anders wordt ik gek. Ze zegt: dan was ik soms vervuld met een eindeloze vertedering. En dan zegt ze: Laat mij dan het denkende hart van deze barak mogen zijn. Ik zou het denkende hart willen zijn van het hele kamp”. Einde citaat.

“Een eindeloze vertedering”, dat zijn de woorden die ik zocht, dat is wat ik mis in de samenleving. Een zachte gemoedsstemming waar je als mens thuis voelt, ver van de gebrokenheid. Soms denk ik wel eens moeten we niet eens terug naar het begin, beresjit dat oer-Hebreeuwse woord, waar Genesis mee aanvangt. “In den beginne”, terug naar je oorsprong. Waar kom je vandaan en waar ga je heen. Als je als mens teruggaat naar het begin, dan komt hij weer thuis. Terug gaan naar het begin is tegelijk je toekomst. Net als die verloren zoon, die vanuit de chaos weer terug ging naar zijn oorsprong, en zijn toekomst was, feestvieren en vrolijk zijn. Hij was de chaos voorbij, en vond weer die eindeloze vertedering van zijn vader.

Daar is de wereld wanhopig naar op zoek, naar vertedering, naar vrede, naar harmonie, ik weet het weer, het komt goed, we zijn op weg naar een nieuw begin, naar onze oorsprong.

 

Comments (0)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *