Herinneringen
27-01-2021 door Joop NevenTerug naar de technische schoolperiode, lang geleden. Enkelen keren per jaar werd er op de technische school in Gouda schoolconcerten georganiseerd. Je moet je voorstellen, dat was in die tijd een bijzonderheid. Cultuur was op deze school nu niet bepaald een hoofdvak. Daarom, des te meer lof aan het toenmalig schoolbestuur, om ons enige cultuur bij te brengen.
Als de dag van gisteren herinner ik me, dat Jule de Korte een concert kwam geven. De blinde man kwam gearmd met de adjunct directeur binnen, en werd door een doodstille schoolkantine begeleid naar het podium. Hier en daar werd besmuikt gegrinnikt, want het was niet stoer als je naar Jule de Korte luisterde. Dan was je een watje, maar wat een mooie teksten heeft hij geschreven Neem nou de tekst uit het lied: “Die keer”: Van maart en april en de zoete mei/ Blauw was de hemel, groen de wei Maar de lente deed mij zeer/ En voor ik het wist kwam de winter weer” . Wat een prachtige woordkeus. Sommige zeggen, liederen van Schubertiaanse allure.
Op dat betreffende concert bracht hij ook “Ik zou wel eens willen weten” ten gehore. Dit lied, eenvoudig van tekst, en toch met een heel diepe boodschap van onmacht van de mens.
Ik zou wel eens willen weten, waarom zijn de mensen zo moe
Misschien door hun jachten en jagen
Of misschien door hun tienduizend vragen
En ze zijn al zo lang onderweg naar de vrede toe
Daarom zijn de mensen zo moe
In 2021 hebben de mensen nog steeds “tienduizend vragen” en zijn ze zo lang onderweg naar de vrede toe. Daarom zijn de mensen zo moe. Moe van corona, moe van geen perspectief hebben, moe van elkaar misschien wel, moe van alle meningen en beperkingen.
Misschien dat ‘t een les aan de mens is
Die hem leert hoe fictief een grens is
Of misschien is het ook maar eenvoudig een engelenspel
Daarom zijn de wolken zo snel
