De duif

De duif

Een verhaal

Er is geen vogel die in de Bijbel meer genoemd wordt dan de duif. Het was de bekendste vogel in het oude Israël. En zo is ‘t ook in ons land. De Heilige Geest wilde zelfs in de gedaante van een duif op Christus neerdalen. Zo neerbuigend is de liefde Gods, dat Hij onder een zichtbare gedaante neerdaalde. Door duiven wil de Heer ons veel verborgen zaken leren. Laten we maar direct teruggaan naar de ark van Noach om hem iets over zijn duifje te vragen. ‘Noach, waarom liet u een duif uit toen de raaf niet meer terugkwam?’ “Om te kijken hoever de wateren al opgedroogd waren op de aarde”. ‘Kwam de duif spoedig terug?’ “Ja, want zij kon nergens rust vinden, want het water was nog niet helemaal opgedroogd. Ze kon nergens voedsel vinden, daarom kwam zij terug”. ‘Bleef zij op de ark of in de omgeving ervan, op de bergtoppen?’ “Neen, ik stak mijn hand uit het venster en haalde ze naar binnen”. ‘Hoelang hield u ze binnen?’ “Een volle week, toen liet ik ze weer uit.” ‘Bleef ze lang weg?’ “Tegen de avond kwam ze terug met een afgebroken blad in haar bekje. Daaruit begreep ik dat de aarde overal droog was, omdat de bomen weer begonnen uit te lopen.” ‘Wat deed u daarna?’ “Ik wachtte weer 7 dagen en liet m’n duifje uit. Maar ik heb het nooit meer teruggezien”. ‘Vond u dat niet jammer?’ “Neen, want daaruit begreep ik dat er weer leven op aarde mogelijk was. Dat was een onderpand dat wij ook weer uit de ark zouden gaan, om op aarde te wonen”.