Zondagsrust

Zondagsrust

Door Joop Neven

De zondagsrust is in de christelijke cultuur vaak een punt van discussie. Wat mag je nu wel of niet op zondag, mag je nu wel of niet werken, wel of niet uitgaan en leuke dingen doen. Het is jammer dat we de werkelijke betekenis van de ” rust” uit het oog zijn verloren. Voor sommige is de zondag een dag vol kwellingen, niets mag, alles moet. Als je vanuit het Hebreeuwse denken gaat benaderen, dan kom je tot heel andere inzichten. De wereld waarin we leven, kent een paar strengen eisen. We moeten consumeren, produceren, we moeten groeien, meer willen hebben, maar vooral resultaat willen hebben, en ja, ik doe daar ook aan mee. En daarom heeft God nu een rustdag gepland. Even een dag geen druk op het leven. Maar dan geen dag van een verbod op werken, maar veelmeer als een ontspanning, een viering om het leven in relatie te brengen met de oorsprong, met de kern, met de eenheid met God. Op die dag vier je dat je niets iets verder hoeft te ontwikkelen, geen resultaat hoeft te bereiken, niet gedreven wordt door meer te consumeren. Op die rustdag beleef je dat de weg van het leven al vervuld is. Zo’n rustdag staat voor: voldoende hebben, het besef dat het goed is, niets te moeten. De huidige maatschappij vraagt altijd drukte, zonder een rustdag is het leven continu een renpartij is.

In de joodse dagtelling is vrijdag de zesde en zaterdag de zevende dag. Daarna begint de cyclus opnieuw. Op sabbat wordt de overgang naar de achtste dag gevierd, een dag die er wel is maar niet verschijnt in de fysieke werkelijkheid. Mooi als je de betekenis is gaat bestuderen van het woord ” sjabbat”. Het woord verwijst in ieder geval niet naar een verbod, maar eerder naar ” verzadiging ” ( sjeba) en naar zeven (sheba). Sjabbat viert de verzadiging op de zevende dag. De dagen van deze wereld zijn op weg naar de zevende dag. Namelijk overgaan naar de achtste dag, die de verbinding in eenheid kent. Dan komt je weer thuis bij de Vader. Dan is het geheimenis voleindigt; terug bij de één en bij de Ene. Daarom kunnen we zeggen, de Messias is degene die de “tiqqun olam”, “de wederoprichting alle dingen” brengt. Hij is degene die alle dingen weer één maakt en terug brengt bij de Vader, dan ben je weer terug waar je thuis hoort. Want het laatste woord is “thuiskomst”. Tot zolang zitten we in de tijd van het herstel.

De zondag steekt schril af tegen de werkelijke betekenis van de sjabbat. Werkelijk vieren dat we op weg zijn naar de voltooiing. Ik kom tot de conclusie, dat er nog te leren valt.