Voorbij al die angsten.
14-05-2018 door Joop NevenDe godsbeelden zijn vaak geladen met angst. De mens moet zien te ontkomen aan al die beelden, die vaak zo dreigend zijn. Augustinus, een kerkvader uit de vierde eeuw, ligt het begin van de leer van de zogenaamde dubbele predestinatie, de dubbele uitverkiezing. Dat is een heel grimmige leer geworden. Er zijn heel wat mensen en gemeenten, die hun hele leven lang gebukt gaan onder dit godsbeeld. Er zijn er ook, die er niet meer onder gebukt gaan en vandaar uit terechtkomen in een totale berusting. Laat dan maar, als God dan zo is…….. De tragiek wordt nog groter, omdat je vaak niet weet waar je bij hoort. Dan krijg je die onvoorstelbare kwellende onzekerheid. Vandaar dat mensen dan ook hun leven lang worstelen met de vraag of ze behouden zijn of niet. Hoor ik bij dat getal? Want hieraan wordt meteen de gedachte gekoppeld: je kunt jezelf niet bekeren! En dan wordt er gezegd met een tekst uit Jeremia: “Bekeer mij, zo zal ik bekeerd zijn”. Dus je kunt alleen bidden, dat Gòd je bekeert. Je vindt dat ook in bepaalde kinderbijbels terug. Er staat dan: je moet maar veel bidden, dat God je een ander hartje geeft. Maar Hij is de “God van de mensen” “Barmhartig en genadig is de HERE, lankmoedig en rijk aan goedertierenheid” {Ps.103:8}. Lankmoedig: dat is langzaam tot toorn, maar het kan ook betekenen: “lang van adem, lang van moed”. God houdt het vol met zijn mensen. Gods toorn kan hevig zijn maar nooit eindeloos. “Eindeloos zijn Zijn barmhartigheden! Een ogenblijk duurt Zijn toorn, een leven lang Zijn goedertierenheid.” { Klaagl.3 vers 22; Ps 30 vers 6}. In Matth. 25:46 waar wordt gezegd dat de verworpenen weggaan naar de eeuwige straf, en de rechtvaardigen naar het eeuwige leven. Het Griekse woord voor straf is kolasis, dat van origine helemaal geen ethisch woord is. Het betekent letterlijk: het snoeien van bomen om ze beter te laten groeien. Het woord “kolasis” wordt alleen gebruikt voor een opvoedende straf.
Het geheim van de wereldgeschiedenis is
De Vader zal niet rusten voordat de mens de bestemming heeft bereikt waartoe Hij hem geschapen heeft. Hij heeft alles geschapen tot Hem. Deze twee woorden “tot Hem” sluiten uit dat er enig schepsel door God geschapen zou zijn met het doel ver van Hem te zijn en ver van Hem te blijven. De boodschap van het Evangelie is, dat Hij de mens niet onderworpen heeft aan een noodlot, maar geen ander doel heeft, en ook nooit een ander doel gehad heeft, dan dat zij allen zullen komen tot het leven waartoe Hij hen geschapen heeft. Van het begin tot het eind is het de boodschap van de Hoop.