De godsbeelden zijn vaak geladen met angst. De mens moet zien te ont­ko­men aan al die beelden, die vaak zo dreigend zijn. Augustinus, een kerkvader uit de vierde eeuw, ligt het be­gin van de leer van de zogenaamde dubbele predes­tinatie, de dubbele uit­verkiezing. Dat is een heel grimmige leer ge­wor­­den. Er zijn heel wat mensen en gemeenten, die hun hele le­ven lang gebukt gaan onder dit godsbeeld. Er zijn er ook, die er niet meer onder gebukt gaan en van­daar uit terechtkomen in een to­­tale berusting. Laat dan maar, als God dan zo is…….. De tragiek wordt nog groter, omdat je vaak niet weet waar je bij hoort. Dan krijg je die onvoorstelbare kwellende onzekerheid. Van­­­daar dat mensen dan ook hun leven lang worstelen met de vraag of ze behou­den zijn of niet. Hoor ik bij dat getal? Want hier­aan wordt meteen de ge­dach­te gekoppeld: je kunt jezelf niet be­ke­ren! En dan wordt er gezegd met een tekst uit Jeremia: “Bekeer mij, zo zal ik bekeerd zijn”. Dus je kunt alleen bidden, dat Gòd je bekeert. Je vindt dat ook in be­paalde kinderbijbels terug. Er staat dan: je moet maar veel bid­den, dat God je een ander hartje geeft. Maar Hij is de “God van de mensen” “Barmhartig en genadig is de HERE, lankmoedig en rijk aan goedertierenheid”  {Ps.103:8}. Lankmoedig: dat is langzaam tot toorn, maar het kan ook bete­ke­nen: “lang van adem, lang van moed”. God houdt het vol met zijn men­sen. Gods toorn kan hevig zijn maar nooit eindeloos. “Eindeloos zijn Zijn barmhartigheden! Een ogenblijk duurt Zijn toorn, een leven lang Zijn goedertierenheid.” { Klaagl.3 vers 22; Ps 30 vers 6}. In Matth. 25:46 waar wordt gezegd dat de verworpenen weggaan naar de eeuwige straf, en de rechtvaardigen naar het eeuwige leven. Het Griekse woord voor straf is kolasis, dat van origine helemaal geen ethisch woord is. Het betekent letterlijk: het snoeien van bomen om ze beter te laten groeien. Het woord “kolasis” wordt alleen gebruikt voor een opvoedende straf.

Het geheim van de wereldgeschiedenis is

De Vader zal niet rusten voordat de mens de bestemming heeft bereikt waartoe Hij hem geschapen heeft. Hij heeft alles geschapen tot Hem. Deze twee woorden “tot Hem” sluiten uit dat er enig schepsel door God geschapen zou zijn met het doel ver van Hem te zijn en ver van Hem te blijven. De boodschap van het Evangelie is, dat Hij de mens niet onderworpen heeft aan een noodlot, maar geen ander doel heeft, en ook nooit een ander doel gehad heeft, dan dat zij allen zullen komen tot het leven waartoe Hij hen geschapen heeft. Van het begin tot het eind is het de boodschap van de Hoop.

Dit artikel is gepost op 30-05-2010 om 20:11 en is opgeslagen onder De Verdieping. U kunt de reakties volgen via de RSS 2.0 feed. Both comments and pings are currently closed.