Vooral in de Psalmen ga je veel ontdekken over het waar­achtige ge­sprek tus­sen God en mens. In feite zou je kunnen zeggen: heel de Bij­bel is uitbeel­ding van dat gesprek; het gesprek tussen God en mens, maar ook het ge­sprek tussen mens en mens. “Ik roep U aan, omdat Gij, o God, mij antwoordt;  neig uw oor tot mij, hoor naar mijn woord”  {Ps.17:6}.

God is de God van het gesprek. Dat zie je ook in deze psalm, waar in vers 6 bijvoorbeeld wordt gesproken van roepen en antwoorden. In een andere vertaling wordt gezegd: “Ik ben het die U riep, ja God, Gij antwoordt mij”. Hier lees je dus, hoe David dat gesprek weer gevonden heeft. Dat is veel we­­zenlijker dan doorgaans wordt gedacht. Er zijn in diepste zin twee manieren van leven: je hebt de monologi­sche manier van leven en de dia­lo­gi­sche manier. Bij de mono­logische manier is je leven een al­leenspraak. Bij de dialo­gische manier van leven leef je in het ge­sprek. Als je de Tien Woorden bekijkt, zie je, dat dat er al heel fundamenteel inzit. Ik ben de Here, uw God; daar heb je het Ik; maar daarna hoor je steeds het gij – gij zult… Je zou kunnen zeggen: de hele grondwet van het Koninkrijk der hemelen is gebouwd op dat ik en gij. Ik ben en gij zult. Dat gij zult geen... is niet zozeer een bevel, maar veelmeer een be­lof­te­-gerichte uitspraak. Het is niet zozeer: gij móet, maar gij zúlt. Dit houdt toe­komst­pers­pec­tie­ven en toezeggin­gen in, dat opent mogelijkheden. Het hele spreken van God is dus gericht op die Ik-gij relatie. Dan gaat de mens ook ontdekken dat hij een ik is en dat God een Gij is. Dan ga je dus le­ven in de dialoog. God heeft van meet af aan dat ge­sprek gewild.

Dit artikel is gepost op 27-10-2013 om 19:35 en is opgeslagen onder De Verdieping. U kunt de reakties volgen via de RSS 2.0 feed. U kunt een reaktie achterlaten, of trackback naar uw eigen website.