Men zegt wel: bij de zondvloed is de aarde ook vergaan. Maar je kunt beter zeggen: die aarde is nooit vergaan, Hij heeft de aarde gereinigd. Je moet dat meer zien vanuit het Hebreeuwse woord machaah, wat afwis­sen betekent. De aarde wordt eigenlijk schoonge­spoeld. Bovendien kun je je afvra­gen of die zond­vloed over héél de aarde is geweest, maar dat is een punt apart. Het voornaamste bij het zondvloedverhaal is, dat God verdriet heeft.

“Berouwde het de Here, dat Hij de mens op de aarde gemaakt had, en het smart­te Hem in zijn hart” {Gen.6:6}.     

We moeten soms de bijbel weer leren lezen met ons gevoel. God had na­cham, verdriet. Eigenlijk betekent het: diep zuch­ten, diepe verzuch­tingen van God.

Zoals ook staat in:

“Wij zuchten bij onszelf in de verwachting van het zoon­schap” {R­om.8:23}.

“Maar de Geest zelf pleit voor ons met onuitsprekelijke verzuchtingen” {Rom.8:26}.

Als God gaat zuchten, heeft dat iets te maken met die barensweeën. En de barensweeën wachten op de ontsluiting.

Het ganse schepsel zingt

De hele schepping kan zuch­ten, ook al hoor je dat maar ten dele. Ook als die aarde onder­wor­pen is aan de ti­rannie en uitbuiting en aan al die nega­tie­ve krachten, zie je, dat als de aarde weer rechtgezet wordt, dat ook het opbloeien van de schepping betekent. Zoals zo mooi werd gezegd: ‘Eerst is het: het ganse schepsel zucht en dan is het: het ganse schepsel zingt’.

Met reikhalzend verlangen

De profeten hebben altijd gezegd: “En de heerlijkheid des HEREN zal zich openbaren”  {Jes.40:5}. Deze aarde zal de heerlijkheid Gods zien. En als je dat loslaat, kun je wel op­houden, dan ga je over op een soort doemdenken. Pau­lus zegt ook in Romeinen 8: “Want met reikhalzend verlangen wacht de schepping op het open­baar worden der zo­nen Gods” {Rom.8:19}. Dat is een zeer stevig fundament. Waar zien ze naar uit? Niet naar het einde, maar naar de onthulling, (de apo­calyps staat er) de onthulling van de zonen Gods. En dan staat er zo mooi: ‘met reikhalzend verlangen’. De SV zegt: ‘met opge­sto­ken hoofde’. Ik stel me dat zo voor, zoals je vroeger in de rij stond te wachten als de Ko­nin­gin langs zou komen. Ze stonden dan soms drie rijen dik vóór je. Dus ‘met reik­halzend verlangen’ staat de schepping ook op die manier te wachten. De schepping wacht niet op het einde, niet op het mo­ment dat het doek valt, maar op het moment dat het doek opengaat. ‘Ont­hul­ling’ staat er, dan gaat de bedek­king eraf. Er staat dan in Romeinen 8: “Want de schepping is aan de vruchteloosheid onderworpen, niet vrijwillig, maar om (de wil van) Hem, die haar daaraan onderworpen heeft, in hope ech­ter”….. {Rom.8:20}.

Dus heel de schepping is doortinteld van hoop. Heel de schepping hoopt, al­leen de mens moet dat vaak nog leren. Wat dat betreft is de mens vaak een laat­komer. In heel de schep­ping zit die hoop, al die schep­selen wil­len leven. Een dier wil niet dood, het zal alles doen om te leven. Dus heel de schepping is in hope, die is in ver­wachting, want die is niet vrij­willig on­der­worpen aan de vruch­­­te­loos­heid.

Dit artikel is gepost op 13-05-2012 om 18:48 en is opgeslagen onder Studies van Dr. K.D. Goverts. U kunt de reakties volgen via de RSS 2.0 feed. U kunt een reaktie achterlaten, of trackback naar uw eigen website.